Duchowość

Prowadząc człowieka przez jego ziemskie życie do wieczności w swoich ramionach, Bóg stosuje różne strategie i metody wychowawcze. Autor zgłębia w książce dwie z nich - ZATRZYMANIE i ZGODĘ Boga NA ludzką TENDENCJĘ DO PORUSZANIA SIĘ PO ŁUKU.

W sposób bezpośreni, bez zacierana prawdy, autor mówi o powołaniu, za które każdy z nas odpowiada; o przyjęciu siebie i swojego życia jako dar.

W swojej pracy – klarownej, dobrze wyważonej pod względem proporcji zawartych w niej refleksji teoretycznych i praktyki analitycznej – Autorka prezentuje, na interesująco dobranych przykładach z literatury współczesnej, rozmaite kompozycje poetyckie, dające się opisywać z użyciem kategorii bluźnierstwa.

Niniejsza książka stanowi praktyczną pomoc nie tylko dla małżonków i rodziców, którzy przeżywają kryzys. To także podręcznik dojrzałego okazywania miłości małżeńskiej i rodzicielskiej. Autor podkreśla bowiem, że najlepszym sposobem pokonywania kryzysu jest uczynienie wszystkiego, by do kryzysu nie doszło.

To książka o wrażliwości serca i zdolności działania w obliczu cudzej krzywdy, biedy i cierpienia. Autor zachęca do pochylenia się ze współczuciem nad sobą, nad tym, co rodzi w nas, często głęboko skrywany, smutek i lęk i zaprasza do otwarcia się na miłość naszego Boga, który jest Bogiem tęskniącym za człowiekiem i współczującym, szczególnie w osobie Jezusa.

"Rodzicielstwo to piękne powołanie. Jeśli je wypełnicie, będziecie mogli przy końcu życia powiedzieć, że wasze życie było spełnione. I tego każdemu z was życzę" - ORZECH

Ludzie modlitwy, ludzie poszukujący i ci, którzy odnaleźli drogę życia dzielą się przemyśleniami nad kształtowaniem sumienia i dają świadectwo, w jaki sposób przygotowują się do pojednania z Bogiem. Rozważania oparte m. in. na 10 przykazaniach, na wyznaniu "Zgrzeszyłem myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem…", na Hymnie o miłości z Listu do Koryntian oraz na ewangelicznych błogosławieństwach.

Ojciec Augustyn zaprasza do „Przetrwania” 365 dni w obecności Tego, Który Jest i który kocha nas miłością przedwieczną i nieskończoną.

Pragnę jeszcze raz z całą mocą podkreślić, że małżeństwo każde – i to bardzo udane, i to właśnie nieudane, a nawet to, które się rozpadło – ma szanse u tych wszystkich, którzy Pana Boga szczerze szukają, stać się cząstką udziału miłości Chrystusa i Kościoła.

Kiedy w świątyni lub patrząc na obraz doświadczany uczucia, że nie rozumiemy ich symboliki warto zajrzeć do kolorowanki...

Jesteśmy powołani do miłosierdzia. A miłosierdzie jest sztuką. I Jezus, nauczając, mówił przede wszystkim o czymś takim.

Ta książka jest o bliskości. Głosząc rekolekcje i kazania, bardzo często poruszam ten temat. Czemu? Chyba dlatego, że mnie zawsze bliskości brakowało. Zwłaszcza w domu.

O. Augustyn zaprasza nas do przeżycia ostatnich rekolekcji, jakie sam Jezus wygłosił uczniom swoim życiem – poprzez wydarzenia paschalne: od Ostatniej Wieczerzy, poprzez mękę i śmierć na Krzyżu do Zmartwychwstania.

Dzięki tej książce możemy wyruszyć na duchową pielgrzymkę wraz ze świętymi, wsłuchując się w Słowo Boże i rozważania autora.

W wyznaniu Bóg daje nam łaskę uwolnienia od lęków oraz zwycięstwo nad śmiercią, którą jest grzech. Wszyscy dobrze wiemy, że dzieje się to w sakramencie pojednania - można go nawet nazwać przedłużeniem chrztu, gdyż jest udziałem w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa. Chcąc pokonać śmierć, trzeba ją uśmiercić - uczestniczyć w tym, co uczynił Chrystus. Wyznając grzechy uśmiercamy śmierć w samym jej zarodku...

Czy do zachowania Bożych przykazań jesteśmy zobowiązani? Spróbujmy spojrzeć na to pytania w świetle prawdy, że przykazania są darem udzielonym nam przez Boga Zbawcę..

Co mówił o małżeństwie Pan Jezus i Ewangelia, co mówi Kościół Katolicki? Na te fundamentalne głosy nałożone są cztery różne doświadczenia osób komentujących kondycję współczesnego małżeństwa.

To publikacja dla wierzących i niewierzących, dla wszystkich, którzy szukają Boga, którzy mają potrzebę spojrzenia w głąb siebie, którzy pragną odnaleźć sens i cel swojego życia.

W ostatnim czasie niestety coraz częściej słyszymy o różnego rodzaju grzechach Kościoła, które wywołują tu i ówdzie niemałe skandale obyczajowo-duchowe. Bardzo często atak na duchowieństwo odbieramy bardzo osobiście, jako krytykę całej wspólnoty wierzących. Zapominając, że w owczarni zdarzają się wilki w owczej skórze, a kapłani, nie będący ani aniołami ani demonami, ale jedynie ludźmi, czasem zwyczajnie zawodzą i się mylą. A ich wzloty i upadki nie różnią się za bardzo od naszych codziennych zmagań.