Upojeni Bogiem

Warto głębiej wejrzeć w Pismo Święte, odnaleźć cząstkę siebie i swojej duchowej drogi w wojownikach izraelskich ufających Bogu, w zbuntowanym Jonaszu, krnąbrnym Locie, gadatliwej Marcie. Warto dostrzec włąsne tęsknoty i wiarę w moc dobra w Danielu - mężnym wybawicielu Zuzanny, w hojnym sercu Abrahama, w ufnym Elizeuszu, wyczekującym Jezusa Bartymeuszu, zasłuchanej w Mistrza Marii.

WARTO SPOJRZEĆ INACZEJ

NA JEZUSA, Boga szukającego ludzkiej przyjaźni i czekającego na kogoś, kto do Niego przyjdzie, usiądzie u Jego stóp i powie: Jestem ti. Mów. Opowiadaj mi o sobie. Powiedz mi, Kim jesteś,

NA CHRZEŚCIJAŃSTWO, jak na dobre, upojne wino, bo Bóg, jeśli tylko Mu pozwolisz, dokona w tobie cudu przemiany wody wwyborne wino,

NA MIŁOŚĆ, bez któej życie jest nic nie warte, dlatego trzeba szukać sposobów na to, żeby kochać,

NA MODLITWĘ, która ma tylko jedną właściwą cechę: albo jest, albo jej nie ma, nie potrzebuje żadnych zdolności, przygotowań...,

SAKRAMENT SPOWIEDZI, który wymaga poszukiwań i czasem odwagi, żeby nie pozwolić, by w konfesjonaledziały się rzeczy złe i odejść,

NA GRZECH, z którym walka jest istotną częścią naszego chrześcijańskiego podążania ku Bogu, ale trzeba ją dobrze umiejscowić względem innych rzeczywistości naszej wiary.

Warto przekroczyć ciasną bramę i wejść na drogę prowadzącą do Boga - drogę szeroką, gdzie jest miejsce dla każdego i drogę, która upaja szczęściem. Warto zdjąć sobie z oczu zasłonę i dostrzec, po co Bóg mnie stworzył, do czego mnie zaprasza, i gdzie jest moje szczęście.

Boga nic nie jest w stanie od nas odrzucić. On stworzył nas po to, żeby z nami być i przez to bycie dać nam pełnię szczęścia i pełnię radości,